Gevangen

Lune keek naar de ingang een trieste emotie speelde op haar gezicht,
Lune werd neergezet en zag kruiden en vanalles liggen, wat was dit in godsnaam, ze wist het al..
De offerplek

Nikki kwam aangelopen en keek naar Lune. ´niet zo´n fijn gezicht he´zei ze.

Anaíd keek met grote ogen in het rond, en staarde ongelovig naar het bloed. Het bloed van de vorige offers, elke vorm was anders. Anaíd probeerde te seinen naar Lune.

Idun had de geur van Lune gevolgd. Hij rook ook de vermenging met die van de zwarten, en schrok hevig. De adrenaline liet hem makkelijker bewegen, behendiger, hij voelde zich oersterk... Hij verstopte zich in de schaduwen op de muren en kneep zijn ogen zo ver mogelijk dicht. hij zxag het tafereel aan, en hij wilde zo snel mogelijk ingrijpen...

Lune knikte naar Nikki "Super vooral als die domme dingen wat bleud naar je grijnzen" zei Lune die naar de zwarten keek en een van het vanalles zag klaarzetten en toen naar Anaid ze wist al wat de seinen waren..

Nikki ging zitten en keek naar Idun en Anaíd.

Anaíd dacht niet na en gromde woest, ze kon het niet langer aanzien.

(Verbergen miss.? Iedereen behalve ons zoekt naar panters om je te doden xD)

Idun zag Nikki en Anaíd. Hij voelde de adrenaline stromen en dacht een plan uit...

(serieus,, ik snap niet helemaal wat er aan de hand is,.. ik heb iets gemist geloof ik)

Nikki keek naar Lune.

een van de zwarten merkte Anaid op en waarschuwde de rest, een tweetal liep toen op Anaid af...
Lune gromde fel maar zag dat de anderen hun aandacht nog op haar hadden gevestigd...
(lees watervallen Kille Stilte xD ik snapte het eerst ook niet nu weer wel xD)

(merken we Lune is gevangen genomen door een verklote (pardon me french ) stam emnsen, die haar, en andere panters, willen offeren )

Idun dacht na, en zag Anaíd, hijw enkte haar weg te blijven, en af te wachten...

De zwarten keken richting Anaíd. *** Dacht ze. Maar het was donker. Hun ogen waren niet zo goed, en zeker niet zo goed als panterogen... Dat is het! Wist Anaíd nog net voor zich te houden.

(oowwww.. i understand (wauwieiiieee ik kan engels))

Nikki gromde naar de tweevoeters en liet haar tanden zien.

Lune voelde dat ze werd verplaatst en verzette zich hevig grauwde en sloeg met haar klauwen in het rond "Jij bind me vast met je sterkste touwen jij..kunt mij niet houden! niemand zal me remmen niemand zal me temmen(euh.. offeren bdoel ik xD) nee NOOIT" zeiden Lune's gedachten doe haar moed gaven..

Nikki keek de andere panters aan. `moeten we haar niet helpen ofzo?´ vroeg ze droog maar gespannen.

De Adrenaline pompte nu als een storm door Idun's aderen. Hij stormde van de muur af, op wat hem de sjamaan leek, de leider van de groep. Hij ebet hem in één klap de schedle door, en beukte iedereen om hem en Lune heen weg. Hij begon te vechten.

Dit was voor Anaíd het teken. Maar eerst rende ze naar Lune toe en sleurde haar weg. Hebben ze je iets aangedaan? Dacht ze.

(Hééé de gedachten zijn mijn ding )

Idun vocht als een bezetene en dekte hun aftocht. Hij brulde het uit toen een speer zich door zijn vel drong, en beet degene zijn kuiten door...

Lune hoorde Anaids gedachte en speelde terug:
Nee,maar laat Idun nu niet alleen ik MOET hem helpen!
Lune keek Paniekerig naar Idun en wilde naar hem toegaan hem helpen
maar voelde zich te slap en liet zich meevoeren door Anaid

Nikki hielp Idun en beet de andere tweevoeters dood. Daarna liep ze naar Lune toe en liep met haar en Anaíd mee.

idun zag Lune en keek haar bemoedigend aan. "ik laat je niet vallen!" brulde hij door de grot, waarna hij naar buiten rende om anaid te helpen met Lune.

Anaíd liet Lune aan Idun en Nikki over, en ze liep langzaam weer de grot in. Daar ging ze tegen een muur aanzitten.

Eindelijk waren ze waar ze hoorden te zijn Lune plofte neer en slaakte een zucht, ze voelde zich zwakjes en had een wazig beeld, wat was er eigenlijk gebeurd, alles was zo snel gegaan

Nikki liep met Lune naar een steen. Toen ze zat rende ze terug de grot in achter Anaíd aan.´wat ben je aan het doen?´ vroeg ze als een gek.

Anaíd gaf geen antwoord. Ze dacht na, het geluid van de trommels stierf langzaam weg.