Eenzaam

Eenzaam ging Lune zitten.
een slecht gevoel zweefde om haar heen en Lune schudde telkens haar kop om het gevoel kwijt te raken, die zwarten hadden wat gedaan waardoor er iets mis was met haar, dat wist ze wel zeker...
weer Schudde Lune haar kop maar teleksn als ze dat deed ging ze zich beroerder voelen..
na een tijdje zakte de misselijkheid weg en keek Lune naar het stromende water dat vanaf de waterval naar onderen kletterde

Ama kwam aanlopen en zag dat er iets met de panter aan de hand was en vroeg: "Gaat het wel?"

Lune tilde haar kop op en knikte vlug "Ja hoor,beetje koppijn" zei Lune

"Kan ik je helpen?" vroeg Ama aan de panter.

"Of kan ik misschien helpen" zei Sjouk die net aan kwam lopen. "Misschien moet je een zorgzame man zoeken, ben je daarom eenzaam, net als ik." "heeeeeey, weet je wat, zullen we samen op mannenjacht gaan???"

Idun verscheen uit het niets naast Lune, en zweeg. Hij had het al verwacht, ze was beïnvloedt...

(beinvloed van wat???) Sjouk keek vreemd naar de panter die net aan kwam lopen, ze had hem nog nooit eerder gezien...
"Wie ben jij?" vroeg ze eerbiedig.

"Idun Sterkpoot.." Zei Idun parmantig, hij boog zijn kop voor Sjouk.

(Beïnvloedt door de Zwarten, een vreemde afwijkende mensengroep )

"Aangenaam, ik ben Sjouk" zei Sjouk en ze ging eens even lekker liggen en bekeek de panters eens goed

Idun dook het water soepel in, en zwom een rondje. "Kom er ook in " Lachte hij anar sjouk.

'Goed idee, ik ben wel aan een frisse duik toe" en sjouk sprong presies naar Indun het water in

Lune liet een zacht gerochel uit haar keel ontsnappen waarna ze ziekjes naar een groepje struiken liep en braakte,
half huilend bleef Lune zitten en staarde naar de hemel en schrok waardoor ze bijna viel van een wolk, als je goed keek zag je er een doodskop in

"Lune?!" riep Ama bang.

"gaat wel" zei Lune die de kramp in haar maag probeerde te overmeesteren "beetje buikpijn meer niet"

"Kkkan ik jjje hhhelppen?" vroeg Ama met een bibberende stem.

Anaíd verscheen vanuit de donkere schaduw van een groep bomen. Met een emotieloze blik ging ze langs de waterkant zitten, en staarde daar naar het bruisende water.

Lune schudde haar kop "Ik moet dit zelf oplossen" zei Lune die wegliep richting een grote groep grotten

Anaíd keek even op, en verdween toen weer in het bos. Vanaf een afstandje gluurde ze naar Lune.

Sjouk rende lune achterna, dit klopte niet, ze had echt hulp nodig!

"Sjouk! Ze moet dit zelf oplossen!!" riep Ama naar Sjouk, "Laat haar maar!" Ze wist dat het geen zin had om Lune tegen te houden.

Anaíd was al verdwenen, en onzichtbaar bevond ze zich waar ze zich wilde bevinden...

Maar sjouk wilde niet luisteren naar ama, ze rende en rende om luna in te halen!

Ama dacht heel even na: Heeft het wel nut om hier te blijven staan? Nee! en ze rende zo hard als ze kon achter de panters aan.