Kille Stilte

Anaíd zuchtte, en keek naar het nieuwe verhaal. Ze hebben iets te verbergen... Dacht Anaíd. Ze doelde op de 10 wijzen o.i.d. waar Idun het over had.

"Iets belangrijks..." Idun keek geschokt naar het verhaal. "Ze hebben geen vrede gesloten, maar een compromis... Een zware..." Idun's ogen glommen...

Anaíd sloot haar ogen. "Dit is een rare plek." Zei ze zacht.

"Een plek duie bezoedeld is met bloed..." Idun ekek rond, het duizelde hem. "Dit is geen gewone grot..." Hij keek rond, naar het oude bloed, van mischien wel eeuwen oud, op de muren gekalkt. "het is een offerplaats, al die tijd nog..."

Anaíd keek verschrikt op. "Een offerplaats van... Wat?"

"Van de verschrikking zelve..." Idun snoof de geur op, hij merkte een stank, die sterker werd naarmate hij richting Qualopec liep... "De Zwarten..." hij rende naar buiten en riep Lune terug te komen. Daarna sprong hij naar Anaíd, en keek haar strak aan. "De Zwarten, de offermeesters, zijn de verschrikking van de jungle, ze zijn een van de Eersten in de jungle, een verschrikkelijke misvormde stam 'mensen'..." Hij keek afwezig naar de bebloedde muren... "GFeen mensen meer..." Hij hielp Anaíd omhoog en rende naar buiten, waar hij op Lune wachtte.

Anaíd rende achter Idun aan. "Ik wil graag nog een ding vragen.... Zijn die 'zwarten'... Hier nog steeds...?"

Lune liep door de bosjes heen, de heerlijke lucht..
Lune schudde haar kop, alles kon verradelijk zijn!
Lund draaide zich om en zag dat Idun en Anaid niet achter haar waren
verschrikt keek Lune om zich heen, waar was zij zelf eigenlijk??

"Ik ruik ze nu, maar het spoor is oud..." Idun stopte en wachtte op Lune. "Wacht tot je de trommen hoort, en ren dan hiervandaan, als je hier bent. Ze komen met de trommels, dat is hun kenmerk..." Idun keek naar de grot, en hoopte Lune te zien...

Hij trok het na een kwartier niet meer en rende de grot in, naar Qualopec... (Verder bij Grotten-QUalopec )

Lune keek bang om zich heen, ze was helemaal gedesorienteerd,
waar was ze en hoe kwam ze hier weg?
Lune merkte uit haar ooghoeken een grot op en besloot daar te kijken of ze dan de plek goed kon bezichtigen,
Lune sprong op een steen en kwam zo de grot in...

Anaíd bleef wachten. Ze spitste haar oren, maar ze hoorde geen trommels. Voorzichtig zette ze een stapje in de richting van de grot.

(Och laat ook maar xD)

Idun rende door de dichte jungle. Hij zag de grot boven, op een heuveltje, enrende ernaartoe. Opeens werd hij gegrepen door een net. Hij rende er hard in, en voelde de harde draden zijn huid snijden. Hij brulde van de pijn, en om hulp, en zo hard hij maar kon vocht hij tegen de zwarte figuren, die langzaam eht net dichtknoopten... De trommels begonnen hard te spelen...

Anaíd bleef verstijfd staan. De trommels werden steeds luider. Anaíd wist niet wat ze moest doen, en gaf een harde brul naar Idun.

Vanuit een grot hoorde je een schel gemiauw Lune probeerde uit de grot te ontsnappen tot ze oog in oog stond met hen...
Lune kneep haar ogen dicht was haar dood dan nabij?
"nooit opgeven" fluisterde een stem haar toe "Je kan ze verslaan, jij bent het licht in de duisternis.."
Lune opende ineens fel haar ogen en sloeg met het zand dat lichtjes verspreid lag in de grot zand in hun ogen en maakte dat ze wegkwam..
Toen ze Idun zag keek ze wanhopig en probeerde het net door te bijten
(Lune in actie deel 1 xD)

Anaíd stond nog steeds verstijfd. Er was iets met deze wezens...